Imunitet je sposobnost organizma da se odbrani od ataka agresivnih faktora spolja bilo da je riječ o infektivnim ili toksičnim faktorima.
Infektivni agensi su u savremenoj medicini donekle savladani, mada se pojavljuju, nove forme, posebno virusa, koji su u poziciji ugrožavanja zdravlja masovnih razmera odnosno izazivanja epidemija.
Druga grupa, odnosno toksični agensi su sve agresivniji i zastupljeniji u procesu ugrožavanja zdravlja od individualnog do masovnog takođe epidemijskih razmjera.(hemijski, radijacija, pesticidi, klimatske promjene itd).
Imunitet može biti dvokomponentni. Nespecifični ili opšti ili specifični. Nespecifični podrazumijeva opštu otpornost na agresiju više faktora različite antigenske strukture. Specifični međutim podrazumijeva stvaranje otpornosti na atak konkretnog uzročnika za konkretnu bolest,
Specifični imunitet prema načinu stvaranja može biti prirodni ili vještački, a oba mogu biti aktivni i pasivni.
Prirodni imunitet pasivne forme je imunitet novorođenčeta prenešen majčinim mlijekom, a aktivni nastaje ostvarenim kontaktom sa agensom koji nije uzrokovao bolest ali je podstakao produkciju antitijela i otpornosti, ponekad doživotnu. Primjer za takvu vrstu imuniteta je kontakt sa bacilom tbc. U porodicama gdje je bilo oboljelih, nisu svi oboljeli, ali su svi bili u kontaktu. Klinički neoboljeli su stekli prirodan imunitet.
Artificijalni ili vještački imunitet se takođe stvara aktivnim i pasivnim putem. Pasivna imunizacija artificijalnim putem stiče se unosom antitijela ili T ćelija iz jednog bića u drugo. Takav imunitet kraće traje i daje se onda kada je vreme za sticanje aktivnog artificijalnog imuniteta prekratko.
Artificijalni aktivni imunitet je dugotrajniji i nekad traje čitav život, a nastaje aplikacijom antigena (mrtvog virusa ili živog sa oslabljenom virulencijom).
Danas u sistemu savremene zdravstvene zaštite se prave vakcinalni kalendari koji podrazumevaju aktivnu imunizaciju za mnoge bolesti odmah po rodjenju deteta.
Savrenmene dileme oko poštovanja vakcinalnog kalendara odnosno vakcinisati dijete ili ne, vidljiva kod roditelja uslovljena je procjenom koristi i eventualnih šteta od aktivne imunizacije djece od nekih bolesti. To je svakako legitimno i u interesu je i populacije u cjelini da se pomenute dileme razriješe.
Ipak aktivna imunizacija je veliki napredak savremene medicine i Ima veliki značaj u borbi sa mnogim infektivnim bolestima.
Mnogo veće pitanje, za medicine pa i imunologiju, za sad bez pravog odgovora, je borba protov nekih nezaraznih bolesti, takodje epidemijske rasprostranjenosti (maligne bolesti).
U budućnosti, nadamo se skorašnjoj, u borbi sa malignim bolestima osnovni akcenat će najvjerovatnije biti u imunologiji. Možda prestoji, nekom perioda agresivnog liječenja, sa ciljem uništenja malignih ćelija, period kada će se aktivnom imunizacijom podstaći organizam da sa svojom odpornošću suprostavi ataku malignih bolesti.
U svakom slučaju stvaranje imuniteta opšteg ili specifičnog na zaraznu ili nezaraznu bolest je dobra osnova za borbu sa mnogim bolestima današnjice.